Een conditionering van hetlichaam is geen ziekte, maar een trauma

Een conditionering van het lichaam, ontwikkelt om met een situatie om te gaan, is geen ziekte maar een reactie op een traumatische ervaring.

In andere woorden staat hier:

Traumatische ervaringen's zijn de oorzaak van de grote meerderheid van gezondheids- en gedragsproblemen.

Ik heb daar ooit een discussie over gevoerd met een vriend. Hij is verpleger. Hij vond het bijna schandalig dat ik bovenstaande beweerde.

“Hoe kan iemand nou zelf verantwoordelijk zijn voor het hebben of krijgen van kanker”, zei hij, “dat is totaal onlogisch”.

Zijn reactie onderbouwt, zonder dat hij dat besefte, de hypothese: het lichaam is een overlevings- en ontgiftingsmachine en wil in principe het beste voor zichzelf om te overleven. Het is ook onlogisch!

Maar wat als het lichaam dat niet doet? Wat als er sabotage is? In gedrag, of gezondheid. Zelf-sabotage. Wie wil er nou zichzelf ziek maken?

Dat is een hele kleine minderheid mensen, die dat wil. Dus er moet iets anders achter zitten.

En leg dat maar eens uit in een kort autoritje.

Neem in dit blogbericht plaats in de bijrijdersstoel.

Het lichaam vraagt om aandacht

Een andere manier om naar pijn en gedrag te kijken is: “aandacht”.

Een lichaam wil overleven. Als het lichaam dingen gaat doen, die het lichaam ziek maken, waarom doet het lichaam dat?

De vraag is: “Waarvoor vraagt het lichaam aandacht?”

Die vraag wordt meestal niet zo gesteld. Wat wel wordt gevraagd is: Wat zijn de symptomen? En de symptomen gaan we dan behandelen.

Laten we eens beginnen met kanker als symptoom te zien, in plaats van oorzaak.

Wat veroorzaakt dan kanker? Mogelijk onverwerkte trauma's.

Zie onverwerkt trauma als ellende die vastzit in je lijf, en daardoor ellende veroorzaakt in je lijf. Zie het als negatieve energie, die almaar actief blijft in het lichaam en lelijke dingen doet. Als die energie actief blijft, en gaat stapelen door andere factoren zoals slechte levensstijl, kan er een punt bereikt worden waarop het lichaam zich ineens tegen zichzelf keert.

Artsen rollen misschien met hun ogen als ze dit lezen. Prima.
Ooit was de aarde plat.

Ons lichaam bestaat uit onder andere vocht. En water, heeft geheugen blijkt inmiddels uit meerdere onderzoeken. En water vormt zich naar de invloed die je erop uitoefent.

Als trauma onopgelost blijft, blijft het water in het lichaam steeds maar weer lelijk vervormen. Dit kan bijna niet anders dan op lange termijn negatieve gevolgen te hebben.

“En dat 2-jarige kind met een tumor, hoe durf je dit te beweren.”

Ook een kind van 2 heeft in 2 jaar en 9 maanden tijd al diverse trauma's ervaren. En is, wie weet, misschien als zaadje of eicel al getraumatiseerd. Als dat trauma actief blijft, doordat de prikkels actief blijven, blijft die negatieve energie ook dag in, dag uit actief.

Als je stressvolle situaties bijvoorbeeld niet verlicht, door de stress niet weg te huilen (een natuurlijke respons), wat dan?

Gedrag en ziekte zijn verbonden met elkaar, gevoel en gedrag ook. Gevoel en ziekte kan, logisch gezien, niet anders dan ook met elkaar te maken hebben.

Het kind vraagt om aandacht

Een kind met coeliakie, dat een overdreven reactie geeft (spugen) op een gewone situatie (eten van cake) vraagt om aandacht. De vraag is: “waarvoor vraagt dit kind aandacht”.

En het antwoord is dan:

Het vraagt aandacht voor een of meer onverwerkte traumatische gebeurtenissen. Die zeer waarschijnlijk direct te maken hebben met meerdere prikkels die in die situatie van het eten van het cakeje aanwezig zijn.

De volwassene vraagt om aandacht

Een volwassene die een overdreven reactie geeft op een gewone situatie vraagt om aandacht. De vraag is: “waarvoor vraagt deze volwassene aandacht”.

En het antwoord is dan:

Het vraagt aandacht voor een of meer onverwerkte traumatische gebeurtenis of gebeurtenissen.

Lees hier alles over trauma's.

Dit antwoord geldt voor veel ziektes, en voor veel gedragsproblemen. Inclusief verslavingen.

Tijdens een gebeurtenis vormt zich gedrag, gevoel en een overtuiging/geloof. Allemaal gekoppeld aan prikkels (“data”) die er tijdens die gebeurtenis zijn. Hoe vaker elementen uit zo'n gebeurtenis zich herhalen, hoe vaker het gedrag en de overtuiging worden herhaald. Gebeurd dit te vaak, dan ontstaat er een automatisch patroon in ons lichaam: De conditionering.

Stel je bent 16 en wordt vreselijk verliefd op een lang slank meisje met donkerbruin haar en blauwe ogen, die meestal in spijkerbroek en zwart leren jack gekleed is. De kans is vrijwel 100% dat jij de rest van je leven een “zwak” heb voor lange, slanke vrouwen (meisjes) met donkerbruin haar en blauwe ogen. Helemaal als ze zwarte leren jackjes dragen. Je lichaam vergelijkt die combinatie van prikkels met jouw herinneringen, en aan die herinneringen zit verliefheidsgevoel vast. En dat voelde geweldig.

Ander voorbeeld van gedrag dat je dient is bijvoorbeeld: Als kind steek ik mijn vinger in het vuur van een kaars. Brand mijn vinger. Auw. Ik trek de vinger weg. En de rest van mijn leven, let ik goed op dat ik mijn vinger niet meer in het vuur van de kaars steek.

Want ik geloof en ben ervan overtuigd, dat vuur heet is en dat ik mij er erg zeer aan kan doen.

Dit is letterlijk de vorming van gedrag na een traumatische gebeurtenis. Trauma's zijn er klein en groot. Dit is hoe we als mens in elkaar zitten en werken. Het gedrag kan zich zelfs al vormen door een waarschuwende ouder. Intergenerationeel trauma draag je zo over op je kind.

Als jouw moeder iets naars heeft meegemaakt als kind op een slaapfeestje, mag jij als kind niet naar slaapfeestjes. Als jij vervolgens zelf kinderen krijgt, stel je weer dezelfde regels op en mag jouw kind ook niet naar slaapfeestjes. Dit zijn intergenerationele patronen waarbij oud trauma, overgedragen wordt. Zo ontstaan cirkels in gedrag.

Wat nou als je dingen meemaakt, die je doorstaat met een reactie en overtuiging die je op dat moment zelf nodig hebt, maar in de toekomst super onhandig is. Bijvoorbeeld: als kind ben je even alleen thuis. En er komt een inbreker binnen. Een onbekende. Je verstopt je in de kast en bent muisstil. Na een tijd is de inbreker, een onbekende, weg en je ouders komen thuis. Je gaat uit de kast zodra je papa en mama hoort. Gelukkig is er verder niks gebeurd maar de spanning die je hebt gevoeld was enorm.

Je hebt nu mogelijk de overtuiging en het geloof gevormd, dat je muisstil moet zijn als er onbekenden binnenkomen. Dat diende je op dat moment om niet gevonden te worden. Maar de rest van je leven, is het mogelijk dat jij je een tijd lang muisstil houdt in onbekend gezelschap.

Dat kun je de “kat uit de boom kijken” noemen. Of een conditionering naar aanleiding van een onverwerkte gebeurtenis met extreem veel spanning.

Positieve en negatieve aandacht conditioneren

De persoon die om aandacht vraagt, kan conditioneren om steeds meer aandacht te vragen als het aandacht vragen beloont wordt. We leren dat we dat niet moeten doen. Maar: Er is goede en verkeerde aandacht. Toch?

Het gaat erom: dient de aandacht jou persoonlijk? Dus als het kind om aandacht vraagt, is dat vanuit het kind, nodig?

Een voorbeeld: Ze valt van de schommel, en stoot haar hoofd. Ze huilt. Ze vraagt om aandacht. Dit is de goede aandacht: Er is een traumatische ervaring met een trauma (hoofd) en dat moet opgelost/verwerkt worden met papa of mama. Ook het huilen werkt eraan mee verlichting te geven.

Nog een voorbeeld: Het kind is gek op snoep. Ze vraagt om snoep. Je geeft snoep. Ze vraagt meer snoep. Je geeft snoep. Ze vraagt om nog meer snoep. Je geeft snoep. Ze stopt met vragen om snoep, is misselijk en spuugt alles uit: verkeerde aandacht?

Dit is ook de goede aandacht: het lichaam vraagt aandacht voor het feit dat ze moet stoppen snoep te eten. Er is een niveau bereikt waarin het lichaam het afvoeren van zoveel gifstoffen niet meer aankan.

Nog een voorbeeld: je gaat in de zon, zonder zonnebrand, en wordt rood. Het lichaam vraagt aandacht voor het feit dat je uit de zon moet gaan. Doe je dit niet, dan verbrand je. En, op lange termijn kan huidkanker ontstaan. Dat verband is ook wetenschappelijk bewezen, en onderbouwt in feite wat er in dit stuk staat.

Natuurlijk kun je je ook insmeren, maar het is veel logischer naar je lichaam te luisteren en uit de zon te gaan.

Dit zijn voorbeelden die overduidelijk zijn. En ook aangeven, dat als je erover nadenkt: ja, zo werkt ons lichaam. Ja, zo werkt ons brein.

We zijn een overlevings- en ontgiftingsmachine!

Maar wat nou als de signaaltjes verfijnder zijn. Als je niet over de grens gaat, maar er net onder blijft. Dan heb je ze misschien niet door. Totdat ze opstapelen, en opstapelen, om uiteindelijk niet meer genegeerd te kunnen worden. En zo zou kanker kunnen ontstaan.

Als het je niet dient, help de persoon dan te leren herkennen:

• hoe hij/zij om aandacht vraagt
• waarom hij/zij om aandacht vraagt
• welke prikkels daarvoor zorgen
• of het vragen om aandacht hem/haar dient of niet
• dat er mogelijke een pijnlijke gebeurtenis nog actief is

De goede aanpak van “verkeerde” aandacht is: het trauma helen.

Hoe het trauma zich uit, houdt mogelijk direct verband met het onverwerkte trauma.

Dit is hypothetisch. Heb je altijd problemen met de knieën? Dan is er een onverwerkt trauma actief waarin een knie of knieën een rol spelen. Als we dit soort data ophalen, anoniem, uit coachingsverslagen hebben we razendsnel peer reviewed data van duizenden cliënten.

Wat deze hypothese ook tot gevolg heeft, is dat onze genen evolueren op basis onze levenservaringen, en dus ook op basis van trauma. En die hypothese is eigenlijk zo verschrikkelijk logisch, dat ie wel moet kloppen.

Ik benoem deze hypothesen omdat het ons met misschien wel de beste trauma verwerkingstechniek die bestaat, progressive mental alignment (PMA), gaat helpen om nog sneller te schakelen met cliënten, waardoor PMA-coaches nog sneller mensen kunnen helpen.

Disclaimer

Dit blog is geen medisch advies, en ook geen academische waarheid. Bij ziekte, zoals kanker, geloof ik in een alomvattende aanpak. Dus ja, je gaat gewoon naar de huisarts, de oncoloog en gaat aan de slag met alles wat mogelijk is en geadviseerd wordt om beter te worden. Met deze professionals.

Je verandert je levensstijl. Beweging, voeding, je sociale netwerk. Je ondergaat behandeling van specialisten. En je werkt ook aan jezelf door eventueel actieve trauma's die je hebt, te helen.

Laatst bijgewerkt op 16 mei 2022.

Wil je aan de slag met onverwerkte pijn? Neem contact op via 06 2523 4901 of vul het onderstaande formulier in:

Enkele bronnen en invloeden

Stijn Bouma – Tijd voor een bredere kijk op genezing
Bessel van der Kolk – The Body Keeps The Score (over trauma wat wordt opgeslagen in het lichaam)
Jacob Korthuis – Innerlijke Macht / The Unified Brain Model (begrijpen hoe ons brein werkt)
Gabor Mate – Wanneer Je Lichaam Nee Zegt (de verbinding tussen lichaam en geest)
Jeff Rediger – Cured